Fajnie, gdy marki mają rozpoznawalną estetykę, która w większości brzmi prawdziwie. Pozwala mi jako konsumentowi mieć wyobrażenie o tym, co otrzymuję, jeśli jest to spójne. Jednym z domów perfum o takiej konsystencji jest Penhaligon, który zawsze był uosobieniem brytyjskiego stylu. Ogromna większość kolekcji posiada wyrafinowanie, które w jakiś sposób wydaje mi się bardzo angielskie. To może być to samo co wielkie zauroczenie wielu osób rzeczami z Wielkiej Brytanii, ale ja po prostu lubię ten styl. Najnowsza wersja z kolekcji Trade Routes o nazwie As Sawira stosuje tę estetykę do jednej z bardziej opornych nut; oudu.
As Sawira jest inspirowana, podobnie jak cała kolekcja Trade Routes, przez stary handel żeglugą, kiedy była transportowana przez żaglowce. Perfumiarz odpowiedzizlny za zapach, Christian Provenzano, został poproszony o zinterpretowanie miasta Essaoiura, które było pierwszym portem morskim w Maroku. Pan Provenzano gromadzi w perfumerii wiele bardziej egzotycznych wschodnich składników; szafran, davana, kardamon, mirra i oud. W czasach, gdy wielkie statki przemierzały oceany, stanowiły one interpretację reszty świata, której większość nigdy by nie zobaczyła. Autor perfum przedstawia je jako bardzo brytyjską opowieść o podróży do Maroka.
Zanim Provenzano zabierze się do swojej opowieści, nalewa sobie kieliszek absyntu i alkoholowa lukrecja zaczyna wszystko. W dość krótkim czasie dołącza do niej ciemna, drzewna davana i szafran. Od razu określa to jako pochodzące ze Wschodu. Szafran naprawdę dobrze radzi sobie z usuwaniem drewna i lukrecji, sprawiając, że wydają się obce. Serce skoncentrowane jest na pięknie ułożonym jaśminie. Kreator użył źródła, które ma tylko ślady indoli, jakby porządkując swoją historię dla angielskiej publiczności. Trzy nuty otaczające ten jaśmin to goździk, kardamon i brzoskwinia. Kardamon dodaje jaśminowi pikantnego zielonego efektu, a brzoskwinia sprawia, że jest bardziej kremowy. Goździk jest prawie zastępcą brakujących indoli z jaśminu. To wszystko prowadzi do bazy wypełnionej żywicą oudową i mirrą. Provenzano używa mirry jako zabezpieczającej folii na bardziej szorstkie krawędzie oudu. Odwalił kawał dobrej roboty, ubierając oud w muszkę i blezer, zanim wypuścił go na społeczeństwo. Za pierwszym razem, gdy założyłem As Sawira, spodziewałem się, że oud zerwie krawat i rzuci kurtkę na ziemię, ponieważ ostatecznie przejmie ostatnie etapy rozwoju. Zamiast tego perfumiarz utrzymuje go całkowicie grzecznie, pozwalając mu na interakcję z drzewem sandałowym i bursztynem na końcowych już etapach.
As Sawira ma żywotność 12-14 godzin i umiarkowaną projekcję. Jeden z najmniej wystających zapachów oudowych, jakie wypróbowałem. Kiedy perfumiarz podejmuje wysiłek modulowania efektu, jaki ma oud w perfumach, bardzo często prowadzi to do jednej z lepszych kreacji tej nuty. W As Sawira pan Provenzano wykonał świetną robotę, sprawiając, że oud zachowuje się jak dżentelmen, a perfumy są dla niego znacznie lepsze.
Ponieważ krąg nacisków społecznych i regulacyjnych rośnie w stałym tempie, nie można winić marki zapachowej za szukanie sposobów na prosperowanie w tej atmosferze. Jednym z oczywistych sposobów jest zaprzestanie nazywania tego perfumami lub wodą toaletową. Jeśli ludzie nie słyszą tych słów, być może zobaczą rzeczy inaczej. Może marka nie chce już nazywać swoich produktów perfumami i szuka semantycznych alternatyw. Diptyque to dom perfumeryjny, który od ponad 40 lat jest jednym z najbardziej wpływowych. Dlatego mam tak mieszane emocje przy ich pierwszym wydaniu w 2015 roku, Eau Plurielle. Diptyque nazywa go zapachem wielokrotnego użytku, łącznikiem, połączeniem, które delikatnie perfumuje zarówno skórę, jak i tkaninę, ciało i wszystkie otaczające je materiały. To godny cel, ale przynajmniej dla mnie perfumy, które noszę, i zapach, który rozpylam na pościeli lub szalikach, mają bardzo różne konstrukcje. Istnieje stare przysłowie, które moim zdaniem opisuje Eau Plurielle: „Jan wszystkich zawodów, mistrz niczego”. Próbując przypodobać się dwóm bardzo różnym panom, nie mogło się to udać, chyba że wybrało rąbanie jednego lub drugiego. Zamiast tego Plurielle wyznacza średni kurs, który nie spełnia żadnego z nich.
Eau Plurielle otwiera się na cytrusowym zabarwieniu z geranium i licznymi akcentami owocowo-kwiatowymi, z którymi Diptyque tak dobrze sobie radzi. To samo w sobie dobrze by się sprawdziło jako spray do pokoju, który ma też dyfuzor sprawiający, że pokój będzie mniej klaustrofobiczny, szczególnie w miesiącach zimowych. Serce z bluszczu i róży działa prawie odwrotnie, ponieważ jest mocno skoncentrowane i sprawiło, że poczułem się, jakby ściany się zamykały. Powraca do jaśniejszej strony, używając koktajlu z piżma, aby stworzyć własny lniany akord w połączeniu z drzewem sandałowym. Stało się to tak powszechne, iż wydaje się, że Eau Plurielle stara się być nieszkodliwym, aby zapomnieć o przesadnym sercu. Trwałość tych perfum waha się między 12 a 14 godzinami na skórze z ponadprzeciętną emisją, a na tkaninie osiąga trwałość od 24 do 36 godzin.
Kiedy rozpylam zapachy do pokoju, chcę czegoś, co pomoże mi poczuć, że cztery ściany się rozszerzyły. Kiedy noszę perfumy na szaliku, chcę, aby były one nutą zapachu, przejrzystą i odległą. Kiedy noszę aromaty na mojej skórze, najbardziej zależy mi na tym, aby były obecne i wynikające z kompletnej kompozycji zawierającej rozwój. Eau Plurielle nigdy nie osiąga poziomu żadnego z tych pragnień. To zabawne, że jeden z pierwszych zapachów Diptyque Essence of John Galliano jest jednym z moich ulubionych. Cóż, Pluriel zawodzi jako zapach do domu, ponieważ jest zbyt złożony dla własnego dobra. Kompletnie nie sprawdza się jako domowy aromat, ponieważ była irytująca, gdy nosiłem ją na szaliku i rozpylałem w pokoju. Róża i bluszcz to za dużo. W tych perfumach podobały mi się te dwie nuty, ale pod każdym względem to wszystko, co istnieje. Nuty górne i bazy prawie nie są obecne. Może istnieć świetny zapach wielokrotnego użytku, który może być wszystkim dla miłośników zapachów. Eau Plurielle nie jest tym, ponieważ próbowała być Janem wszystkich zawodów i niczego nie opanowała.